Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015



Πρόσωπο που με τραβάς μες στις κρυφές μου όχθες
Το όνομα σου απλό κι ελαφρύ δε ξέρω να το λέω,
Πάντα πάνω στη γλώσσα μου ζαρώνει και πεθαίνει.
Μα αν πεθαίνει από φόβο, ο φόβος το ανασταίνει.


Ευτυχισμένος όποιος μπορεί να πει: « να το χορτάρι ».
«Κοιτάξτε αυτό το άλογο που πίνει στο ποτάμι »
Ή πάλι « ο Παύλος » ή « ο Ρομπέρ » ή πάλι « η Μαρία »
ή « η Γιάννα »
Μα είναι άλλο τ’ όνομα αυτό που πνίγω μέσα μου
Τόσο κακό, με χέρια που θα ‘πρεπε να ξέρουν
ν’ αγαπούν καλλίτερα .



JULLES SUPERVIELLE

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου