Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014



    AIΩΝΙΑ ΖΑΛΗ

Παλιό ποτοποιείο η αγάπη μας
σε υπόγειο με νοίκι.
Κάθε λικέρ το ψήσαμε
στα δάκρυα της αλμύρας
κι έμεινε τ' άρωμα βαρύ
στους τοίχους και τα ράφια.
Κι όταν το νοίκι ακρίβυνε
και μείναμε στους δρόμους,
κρατήσαμε αιώνια
τη ζάλη απ' τα μεθύσια.



Γρηγόρης Χαλιακόπουλος


………………………………………………..



Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή.
Σε περιέχω όπως τ’ αραχωβίτικο κιούπι το λάδι.
Σε ανασαίνω όπως ο θερμαστής του καραβιού ρουφάει
μες στα πλεμόνια του το δειλινό το μπάτη.
Σ’αγρικώ με την ίδια διάθεση που ο Ερυθρόδερμος
κολλάει το αυτί του χάμω, για ν’ ακούσει
τον καλπασμό του αλόγου.




Mάτση Χατζηλαζάρου


……………………………………………………….
 




AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Η θάλασσα, σκούρα πράσινη, χώνευε ήσυχα
Το τελευταίο φως της ημέρας
Που τρυφερά αγκάλιαζε
Τ' αμπέλι με τα μικρά κυπαρίσσια...

Σ' αυτό το ήμερο τοπίο
Η ερωτική περίπτυξη
Δεν έμοιαζε καταφύγιο της μοναξιάς
Αποκτούσε γλυκύτερο νόημα.




Βασίλης Καραβίτης

………………………………….


Mια τεράστια ρόγα
είναι το καθένα
απ' τα δυο μικρούλικα
βυζάκια σου
Μια τεράστια φλόγα



Τάκης Σιδέρης


…………………………………………


σπάζω το δάκρυ μου
φυλακισμένα αστέρια
στο στήθος μου



Ζαχαρίας Φωτίου

…………………………………………



ΕΝΑ ΦΩΣ

Ένα μικρό κατάρτι
στη μέση της νύχτας
ωκεανός ο κόσμος'
ανύπαρκτος.
Μόνο ένα φως
στον χαμένο
ορίζοντα.



Γιώργος Ξανθάκος
………………………………………………..


ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ

Σαν ήλιος ωραίος λαμπερός
κρέμεσαι στους βράχους
και γω ριγμένος στο φως
τρέχω ξυπόλυτος
γδυμένος τα πράγματα του κόσμου.



Σταύρος Μίχας.



…………………………………………………


Η επιμονή σου
να βασανίζεις το λόγο
να τον βάζεις' να αποδείξεις
-ντε και καλά-
ό,τι κάτι αξίζεις
σαν ποιητής.



Γιώργος Σταμούλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου