ΤΑ  ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ  ΤΟΥ  ΥΠΝΟΥ

        Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχουν  φυσικά  τα  επτά  θαύματα  του  κόσμου   και  το  μεγαλείο  και  το  τραγικό  και  η  γοητεία.

        Τα  δάση  εκεί  σκοντάφτουν  συγκεχυμένα  με  πλάσματα  απ’ το  θρύλο κρυμμένα  μέσα  στ’ άβατα.

        Υπάρχεις  εσύ.

        Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχει  το  βήμα  του  περιπατητή  και  το  βήμα  του  δολοφόνου  και  το  βήμα  του  αστυφύλακα  και  το  φως  του  φαναριού  του  δρόμου  και  το  φως  του  φαναριού  του  ρακοσυλλέκτη.

        Υπάρχεις  εσύ.

        Μέσα  στη  νύχτα  περνούν  τα  τρένα  και  τα  καράβια  και  η  οπτασία  των  τόπων  που  έχουν  πάντα  μέρα. Οι  τελευταίες  πνοές  απ’ το  λυκόφως   και  τα  πρώτα  ρίγη  της  αυγής.

        Υπάρχεις  εσύ.

        Ένας  σκoπός  από  πιάνο, ένας  πάταγος  φωνών.

        Μια  πόρτα  χτυπά. Ένα  ρολόι.

        Και  όχι  μόνο  τα  όντα  και  τα  πράγματα  και  οι  θόρυβοι  απ’τ’άψυχα

        Μα  ακόμα  κι  εγώ  που  διώκομαι  και  χωρίς  σταματημό  ξεπερνιέμαι.

        Υπάρχεις  εσύ  η  σφαγιασμένη, εσύ  που  περιμένω.

        Καμιά  φορά  ξένες  μορφές  γεννιούνται  στις  στιγμές  του  ύπνου  κι  εξαφανίζονται.

        Όταν  κλείνω  τα  μάτια, ανθίσματα  φωσφορικά  εμφανίζονται  και   μαραίνονται  και  ξαναγεννιούνται  σαν  εύσαρκα  πυροτεχνήματα.

        Χώρες  άγνωστες  που  τις  διατρέχω  με  συντροφιά  μου  πλάσματα.

        Υπάρχεις  σίγουρα  εσύ, ω  όμορφη  κι  εχέμυθη  κατασκοπίνα.

        Και  η  χειροπιαστή  ψυχή  του  εύρους.

        Και  τα  αρώματα  του  ουρανού  και  τα  αστέρια  και  το  τραγούδι  του   κόκορα  εδώ  και  δυο  χιλιάδες  χρόνια  και  η  κραυγή  του  παγωνιού  μέσα   σε  πάρκα  φλεγόμενα  και  φιλιά.

        Χέρια  που  σφίγγονται  σκυθρωπά  μέσα  σ’ένα  χλωμό  φως  και  άξονες  τροχών  που  τρίζουν  πάνω  σε  τρομαγμένους  δρόμους.

        Υπάρχεις  εσύ  ασφαλώς  που  δε  σε  γνωρίζω,  που  σε  γνωρίζω  αντίθετα.

        Αλλά,  παρούσα  στα  όνειρά  μου,  επιμένεις  ν’αφήνεσαι  να  σε  μαντεύω  χωρίς   να  εμφανίζεσαι.

        Εσύ  που  παραμένεις  άπιαστη  μες  στην  πραγματικότητα  και  μέσα  στο  όνειρο.

        Εσύ  που  μου  ανήκεις  από  τη  θέληση  μου  να  σε  κατέχω  μέσα  στην  αυταπάτη  αλλά  δεν  πλησιάζεις  το  πρόσωπό  σου  στο  δικό  μου  στα  μάτια      μου  που  είναι  το  ίδιο  κλειστά  στο  όνειρο  και  στην  πραγματικότητα.

        Εσύ  που  είσαι  η  βάση  των  ονείρων  μου  και  τραντάζεις  το  πνεύμα  μου   το  γεμάτο  μεταμορφώσεις  και  μου  αφήνεις  το  γάντι  σου  όταν  σου  φιλώ  το  χέρι.

        Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχουν  τα  άστρα  και  η  σκοτεινή  κίνηση  της  θάλασσας,  ποτάμια,  δάση,  πολιτείες,  χορτάρια,  πνευμόνια  εκατομμυρίων     όντων.

        Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχουν  τα  θαύματα  του  κόσμου.

        Μέσα  στη  νύχτα  δεν  υπάρχουν  φύλακες  άγγελοι,  όμως  υπάρχει   ο  ύπνος.

        Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχεις  εσύ.                                                            

        Μέσα  στη  μέρα  το  ίδιο. 

ROBERT DESNOS